Czas pracy i organizacja czasu pracy są bardzo istotne dla relacji pomiędzy organizacjami pracodawców a związkami zawodowymi, jak również dla codziennych relacji pomiędzy pracodawcą a pracownikiem.
Dlatego też ustalenie zasad regulujących czas pracy w układach zbiorowych jest bardzo istotne dla partnerów społecznych, którzy w tych sprawach mają ogromną wiedzę fachową i doświadczenie.
Przedmiotem niniejszego komunikatu jest dyrektywa 93/104/WE z 23 listopada 1993 r., zmieniona dyrektywą 2000/34/WE, ustanawiająca minimalne wymagania w odniesieniu do organizacji czasu pracy w celu zapewnienia lepszego poziomu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników.
W celu zapewnienia lepszej ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników, zgodnie z postanowieniami Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską w kwestiach socjalnych (art. 136 i kolejne) i dyrektywy 89/391/WE, dyrektywa w sprawie czasu pracy 93/104/WE określa w szczególności:
- maksymalną liczbę godzin pracy – przeciętnie 48 godzin włącznie z nadgodzinami;
- minimalny okres 11 kolejnych godzin odpoczynku po każdym 24-godzinnym okresie;
- przerwę, jeżeli dzień pracy trwa dłużej niż 6 godzin;
- minimalny okres odpoczynku – jeden dzień w tygodniu;
- cztery tygodnie płatnego urlopu rocznie;
- średnio nie więcej niż osiem godzin pracy w nocy w każdym okresie 24 godzinnym.
że czas pracy w stałej gotowości liczy się tylko częściowo jako czas pracy, lub nie liczy się jako czas pracy w ogóle. Jednakże nie jest on liczony jako czas wykorzystany na odpoczynek.
|
 |
|
